گِل آدم و رد پای نجف
گِل نوح، از ناخدای نجف
گِل هود و صالح، فدای نجف
به جان همین انبیای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
رسیدم به خیرِ کثیرِ غدیر
که بیعت کنم با امیر غدیر
موحد شدم از مسیر غدیر
به هر ذره ی حق نمای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
قسیم است بین سعید و شقی
نرفته سرم زیر هر بیرقی
غدیریه خوانده علیَ النَّقی.
که باشم به زیر لوای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
نمک گیر، از سفره ی حیدرم
علی رازقِ اول و آخرم
به خوش یمنی عصمتِ مادرم.
شدم از ازل مبتلای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
به نور کمیل و مناجات خود
به تفسیر قرآن و آیات خود
به این عبدِ آیینه از ذات خود.
مباهات دارد خدای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
چه ننگی است، جویای فانی شدن
گرفتار هر آستانی شدن
مرید فلان و فلانی شدن
چه دانند قدر و بهای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
چه خوب است میل عنب داشتن
ارادت به ماه رجب داشتن
علیٌ مَعَ الحَق به لب داشتن.
سر کوی دارالشفای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
ره عاشقی را رصد می کنم
به خود، "ذکرِ هو" گوشزد می کنم
توسل به بنت اسد می کنم.
که جویم دلِ مقتدای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
به نور علی شد قرین، فاطمه
علی دین و معیار دین، فاطمه
در این راه، تنها معین، فاطمه
دهد بوی او جای جای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
هلاک بتولم، هلاک علی
شدم فاطمی، سینه چاک علی
به یک جرعه باده ز تاک علی.
شدم مست ایوان طلای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
دوباره دچار مُحرم شدم
دچارِ نگارِ محرم شدم
ببین بیقرار محرم شدم
حسینی شو از کربلای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
اگر غم چشیدی، بگو یاحسین
اگر آب دیدی، بگو یاحسین
کفن گر خریدی، بگو یا حسین
برو گریه کن پا به پای نجف
منم عبد دولتسرای نجف
محمد جواد شیرازی
درباره این سایت