بنده ی کوی حسین ، از دو جهان آزادم

"فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم"

بنده ی کوی حسین ، از دو جهان آزادم

پرچم سرخ حسینی است فقط روی سرم

مزه ی تربت او در دهن از میلادم

راه او راه حیات است و خودش فُلک نجات

متوسل به حسینند همه اجدادم

یا حسین بن علی ذکر شب و روز من است

اثر ذکر حسین است اگر آبادم

عاشقش گشته ام از صبح ازل تا به ابد

از الست است که من دل به جمالش دادم

تشنه ی چهره ی نورانی او می مانم

شده تشکیل زِ حبش همه ی بنیادم

گفت: زهراست مصیبت خوانش

پس بلند است برای غم او فریادم

تا که از اسب زمین خورد سرش ریخت بهم

خواهرش گفت شکستند قد شمشادم

حاج مجتبی قاسمی